Willpower

In 2019, reaching a privileged age (pensioner) I was all ready to travel again and see friends I had not seen in decades. But I met a lively old spirit in a wheelchair who asked my help to escape from a hip-rehab clinic, from abuse which at first I could not believe. She'd been misdiagnosed, neglected, double handicapped, barred from all contacts and labeled crazy, incurable, contagious. I thought it'll take years to set her free. But after some custom-remedies she unleashed an explosive willpower and practiced day and night on the tools I gave her in contravention of clinical nontherapy. Two months later she left, still fragile but on foot. At home she blossomed, she gradually regained full autonomy in about a year. I helped her quell traumatic fears and over time relieved her from epilepsy (2021) replacing debilitating drugs with diet. Happy and alive she was, every day. It was extraordinary and educational. I felt blessed to be able to research and remedy every obstacle. Her delightful praise and poetry was NeverEnding. It kept me going likewise until autonomy. Summer 2021 however a tragic prescription error (vit B6) painfully severed her nerves / leg. Gone was the autonomy, back in the wheelchair. But her outdated 2019 misdiagnoses still in dossier barred proper care, and sprung futile trials to force a useless clinical re-entry, recreating a solved problem just to fit a toxic dossier. This kept interfering with recovery, keeping her awake as if Hell was next door. This bureaucracy would not stop and pulled tricks. So we knew this would kill her this time around. Without acces to reliable care, barred from specialist, fysio and househelp, she became reliant on my assistance 24/7. The free bird had landed and gradually lost strength from pain. By registring us as partners she narrowly averted a medical re-'incarceration', and (proven) deleterious treatment, while false charges and futile medical investigations were fired nonstop for two years. Suddenly, after two courtcases fought woth four attorneys, at last my continuous correspondence with authorities paid off! The toxic dossiers were then sanitized end of '22 by Amsterdam's Medical Authority, they repaired the error they had owned and multiplied. We were delighted. The advent of normality made us look forward to recovery and a break from this continuous punishment, a crazy epoch. Holidays? Wonderful. But a year and a half of (her) pain and our stress had worn us out. Suzan died Nov '22, suddenly of the effects of this the ordeal. A coup de grace, but long before her time. Now that it is done, still half the whole I found intact, I am adjusting. Picking up the pieces - still recovering

Science or Scientism?

Dogma’s die door waarneming onhoudbaar zijn geworden

Michiel Kassies

Twee rotsen van wetenschap verbrokkelen door toename van kennis die niet langer kan worden genegeerd: de oerknal die het heelal deed ontstaan en de evolutietheorie zoals die sinds Darwin is ontwikkeld. De oerknaltheorie overtuigt niet langer vanwege observaties met de in 2021 gelanceerde James Webb telescoop. Daarmee kunnen we een verder verleden van het heelal zien dan ooit eerder mogelijk is geweest.

De evolutietheorie gaf al lang problemen. Het was moeilijk in te zien hoe soorten met complexe organen zouden kunnen zijn ontstaan uit een gemeenschappelijke voorouder door blinde lukrake mutaties. Bovendien imponeerde het fossielenbestand door ontwikkelingssprongen die een geleidelijke ontwikkeling via kleine mutaties tegenspraken. Dat werd steeds problematischer. Maar Darwin’s theorie werd definitief onhoudbaar door recent inzicht in structuren binnen de cel. Veel belangrijker nog was dat men andere vormen van evolutie vond door grootschalig onderzoek met DNA-lezers.

Het mag duidelijk zijn dat het omvallen van vaste pilaren onrust in de paleizen van wetenschap teweeg brengt vanwege het gevestigde prestige van academici. Grote namen zijn verbonden aan dogma’s over het ontstaan van het heelal, zowel als neo-Darwinistische evolutie. Zij zorgden voor de promoties van doctoraten, en het is moeilijk voorstelbaar dat die nu allemaal aan de wereld kenbaar maken dat zij er fundamenteel naast hebben gezeten.

Daarnaast raakt het aan oude wereldbeschouwelijke controverses over het bestaan van een almachtige schepper. Vooruitlopend op nieuwe theorievorming ageren prominente neo-Darwinisten, die vaak ook rabiate atheïsten zijn, tegen de notie van evolutionaire alternatieven, waaronder ‘intelligent design’ dat het Bijbelse scheppingsverhaal niet volledig zou uitsluiten. In hun atheïstische missiedrang onderschat men de vele gedaanten van intelligentie. Ook worden religie en wetenschap niet opgevat als gescheiden dimensies. Even gemakkelijk overschrijden zij dan ook de grens tussen science en scientism.

In 1837 stelde Charles Darwin zich de verwantschap tussen planten en dieren voor als een stam met vertakkingen. In 1859 presenteerde hij dat als model van biologische evolutie, met de rijk gedetailleerde ‘levensboom’ in zijn beroemde Origin of Species. De boom was de kiem van zijn theorie van natuurlijke selectie door random mutaties. De afgelopen 150 jaar hebben biologen zich voor een belangrijk deel beziggehouden met het detailleren van die levensboom, waarbij het uitgangspunt is dat complexe soorten voortkomen uit eenvoudiger soorten. Datering van fossielen van dieren en planten volgde dit afstammingsmodel van een gemeenschappelijke voorouder aanvankelijk tot op zekere hoogte. De levensboom rangschikt de biologische soorten naar overerving van eigenschappen. Ook taalvaardigheid zou sprongsgewijs bij één enkel individu zijn ontstaan — zo’n 70.000 jaar geleden. Een willekeurige mutatie die het overleven en voortplanten bevordert kan het individu een grotere kans geven op nageslacht — survival of the fittest.

Een eeuw geleden stelde de astronoom Edwin Hubble vast dat sterrenstelsels zich van elkaar af bewegen. Hoe groter hun afstand van elkaar hoe sneller zij zich van elkaar verwijderen. Er moet een beginpunt zijn geweest van deze dynamiek, en die begin ‘explosie’ leidde tot de oerknal theorie over het ontstaan van het heelal. Alles leek met een explosie uit het niets te zijn ontstaan. Wel bestond er in een vroeg stadium onenigheid op dit gebied. I don’t see the logic of rejecting data just because they seem incredible, merkte astronoom Fred Hoyle op. Hij publiceerde in 1948 met Continuous Creation zijn kosmologie over een voortdurende schepping van hemellichamen. Hoyle stak de draak met Hubble’s model door het de ‘big bang’ te noemen. Deze term is dus ontleend aan de scherts en kritiek van Hoyle.

De afstand tussen twee stelsels en hun onderlinge snelheid leek in vaste verhouding te staan, maar de door Hubble gevonden ratio was niet puntgaaf. Bij het bepalen van het tempo van uitdijing van het heelal leidde dat bijvoorbeeld tot de ontdekking van sterren die ouder zouden moeten zijn dan het heelal. Later zou men Hubble’s constante wel beter preciseren. De wetenschap erover leek vast te staan. Het model had vele vaders. Maar toch bleef het bepalen van de Hubble constant een toer. Hubble’s model vereist exotische attributen zoals onzichtbare energie en onzichtbare materie — en steeds meer metingen. Een eeuw van metingen. Ook met de Hubble telescoop kon men de fluctuerende constante niet vastpinnen, het resultaat bleef een ‘spread’.

Opvallend is de overeenkomst met de manier waarop Darwin’s theorie werd ontvangen. Ook die werd als feit omarmd en hield tenslotte als orthodoxie wetenschappers meer dan een eeuw bezig. Maar behalve aansprekende observaties en een intrigerend concept had Darwin in 1859 geen bewijs. En vanaf het begin kleefden ernstige vragen aan het voorgestelde mechanisme. Als mutaties geen soorten creëren verviel de hele theorie, had Darwin geopperd.

Het completeren van de levensboom met de nog ontbrekende schakels werd de heilige graal voor biologen. Datering van fossielen van planten en dieren toonde echter aan dat het opkomen van een nieuwe soort in korte tijd plaatsvond, en dat zonder aanwijsbare overgangsvormen tussen de ene en de andere soort. Dus niet zoals voorspeld was en verwacht werd met graduele mutatiestapjes over een in tijd lang uitgestrekt proces.

Maar Darwin ontdekte al dat dertigduizend gedetermineerde planten van de Angiosperm soort (de bloemdragenden) geen plek in de levensboom konden vinden. “An abominable omission!” schreef hij. Hij vertrouwde echter wel op een oplossing in de toekomst. Maar die bleef uit. De ontdekking van DNA leek uitkomst te kunnen gaan bieden. Het erfelijk materiaal kon de moleculaire kant van evolutie in beeld brengen. Een mutatie kan de verandering zijn in een basepaar (een DNA nucleotide) of de duplicatie van een gen. Hoe meer molecuul sequenties op elkaar lijken, hoe nauwer twee soorten verwant zijn. Men hoopte de levensboom eens te kunnen vervolmaken door het aflezen van bio-moleculen (DNA, RNA en eiwitten). De oplossing leek nabij toen de DNA sequencer zich aankondigde, een instrument dat in de jaren negentig van de vorige eeuw geleidelijk beschikbaar kwam voor deze queeste.

Men ging DNA van planten, dieren en bacteriën ordenen op de hoofdtakken van de levensboom en bepaalde de RNA van eiwit fabriekjes (ribosomen). Zo bleek dat sommige eencelligen (archaea) geen bacteriën zijn en een aparte tak vormen. De heilige graal leek binnen handbereik, tot na 2000 een stortvloed aan details opdook. Het RNA van een bepaalde soort bleek verwant aan soort A, maar het DNA niet, dat was verwant aan B! Een dubbele afstamming. Met andere woorden, soorten blijken rechtstreeks genen uit te wisselen met andere soorten. En zij kunnen hybridiseren. Dit doorkruist de hiërarchische levensboom met ‘horizontale genetische transfer’ (HGT). Er bestaat een promiscue uitwisseling tussen verschillende soorten. De helft van het menselijk DNA zou weleens horizontaal verkregen kunnen zijn. Ook ontstond inzicht in de gigantische complexiteit van de cel. Het zweepstaartje van een bacterie bijvoorbeeld blijkt niet te werken zonder een dozijn specifieke en onmisbare onderdeeltjes. Naar berekening kan dat door willekeurige stapjes niet bereikt worden binnen de leeftijd van het heelal.
    
Wel kan men aanwezige functies moduleren. Zoals genen aangezet of onderdrukt worden als men een hondenras kweekt (uit wolfgenen) en zoals resistentie ontstaat. Een nieuwe functie bouwen door een doos met boutjes, ringen en vijlen door elkaar te rammelen tot je een Zwitsers horloge hoort tikken is goochelkunst. Hoe muteert een vis tot een aap? Elk specialistisch componentje dat in onderling verband een functie kan opleveren blijft tijdens zijn ontwikkeling, via het pad van lukrake mutaties, disfunctioneel (voor het organisme) tot het gevormd is en ook de overige componenten voor die functie beschikbaar zijn. Stel je voor de Bijbel te kopiëren met typo’s, voortdurend, tot er een ander boek verschijnt zoals Oorlog en Vrede.

 

Al is hun theorie onhoudbaar, neo-Darwinisten weten van geen ophouden. Net als Hubbelianen. In 2021 werd een nieuwe telescoop, de James Webb, de ruimte in gelanceerd die spectra van zeer verre en achter stof verborgen stelsels kan analyseren — tot 13,5 miljard lichtjaar. Men hoopte dat dit instrument ook Hubble’s constante definitief zou kunnen vaststellen. Maar de James Webb kwam tot eendere resultaten als de Hubble in de jaren negentig. Nu is men definitief zeker dat de fout niet zit in de apparatuur. Na een eeuw puzzelen kan de fout alleen nog zitten in het heelal. Of Hubble’s constant is een fictie. Het dogma ligt aan scherven maar de oecumene hupt er stilletjes over heen.

Amsterdam, 10 maart 2024

 

Kritische burger medisch geïnterneerd. Een trend?

Kort onderzoek en conclusies uit ervaringen van 2019 tot 2023.
Of het beleid zich richt op andersdenkenden is moeilijk te zeggen al zijn er soms signalen. Hoofd verantwoordelijke is het Kantongerecht. Een open variant van politieke psychiatrie?

Wat veel Nederlanders overkomt is dat zij onverwacht de regie over hun leven (of goed) verliezen aan een onbekend, regelzuchtig individu. Een geschil met buren, familie of een zorginstelling kan genoeg zijn. En er is geen weg terug. Sinds 2014 kan namelijk elke relatie voor jou een mentor of bewindvoerder aanvragen. De mentor-wet ondersteunt en beschermt, hetzij in medische dan wel in materiële zaken, de alleenstaande die kwetsbaar is of de beperkte met een handicap. In principe. Dat is de hoofdzaak. Maar er is meer mee te doen en fouten komen overal voor. Wie in enig opzicht niet zelfstandig is, of niet verstandig lijkt, kan de sigaar zijn. De wet is zo'n succes dat het aanbod is verdubbeld, het toezicht faalt en men het personeel uit krochten en bochten moet aanslepen. Vaak zijn het ex-verzorgenden die als mentor boven de Balkenende norm kunnen uitkomen, met 100+ dossiers.

Het mentoraat aanstellen kost maar een paar weken vanaf aanvraag. Maar als de diagnose niet klopt of de opinie, of de situatie verandert dan blijkt er geen functionerend loket te zijn voor cliënt, tenzij die geluk heeft. Vier advocaten lukten het ons niet tot herziening te komen van een aanstelling met procedurefouten en een onjuiste diagnose en foute prognose - noch bij de kantonrechter noch bij het hof in Amsterdam. Er was inmenging van mentor, er volgde een vormfout en een procedurefout. Een toevoeging is bovendien te krap bemeten maar mag niet worden uitgebreid. Een soortgelijke zaak is wel 'ns teruggerold maar dat is zeldzaam en kost tijd - veertien jaar in de zaak van Britney Spears. Er is een zwart gat van rechteloosheid midden in de samenleving. Heel bevreemdend als je daar ook maar met een teen in terecht komt.

Kantonrechters wijzen mentors toe, maar van controleren hebben zij weinig verstand noch is er genoeg capaciteit. Dat is vrij laks. Rond het mentorbureau (kantongerecht) in het circuit van mentors speelt het belang van instellingen, aangevers van het grootste deel van de clientèle tevens het lucratieve minst bewerkelijke deel (vergeleken met thuiswonenden). Een instelling kan een mentor aanvragen ten koste van cliënt of familie, bijvoorbeeld omdat een mentor minder veeleisend is. Dat komt veel voor. Uit onderzoek (Investico 2019) blijkt dat veel rechters er in mee gaan. Die denken dat professionals even goed of beter weten wat goed is voor iemand als hijzelf of de familie. Eén rechter dacht (hardop) dat instellingen en cliënten zelfs dezelfde belangen hebben. Veel rechters hebben weinig of nul praktijk inzicht of vergeten zelf de wet. Zo is het de taak van een mentor een client zo veel mogelijk zelf te laten doen / beslissen, en micromanagen is tegen het voorgeschreven 'respect voor de persoonlijke levenssfeer'. Maar wij zagen een rechter aan de mentor zeggen welke thuiszorg een wilsbekwame client moest nemen (LdH "heel betrouwbaar!").

Mantelzorg geeft maatwerk maar een mentoraat meestal niet. Een grote organisatie als LdH was totaal ongeschikt gebleken voor de cliënt in kwestie, omdat men haar taal niet sprak. Ook was LdH betrokken bij fraude. En de mentor presenteerde bij de rechter onschuldige medische details opgetekend door een stagiaire van LdH als 'gevaarlijk'. We wilden dit allemaal perfect aantonen maar kregen daar geen mogelijkheid. Dit was een werkoverleg tussen rechter en mentor waar de mantelzorger slechts werd gehoord en de wilsbekwame cliënt werd bespot, 'you're deluded'. Daarop volgde een nieuwe beschikking.

In tegenstelling tot een beperking tussen muren, is een mentoraat een beperking voor onbepaalde tijd en vergt geen aanklacht. Het kan evengoed een straf zijn. Daarbij is de bewijslast omgekeerd zodat de client aan willekeur bloot staat indien iemand maar wat beweert en doet. Als client wel tegenbewijs heeft, zoals in dit geval, kan dat worden genegeerd, gebagatelliseerd of met knipoog afgedaan - professionals onder elkaar. Wij bespeurden een dedain voor cliënten. Het stigma overheerst. De mentor overheerst. Daarom is er vrijwel geen weg terug, als in Hotel California.

Wetgeving geeft mensen op afstand en groepsdenkende teams vaak een stevige zo niet perverse rol in beslissingen tav ons privéleven. Een nauwelijks aanspreekbare bureaucratie kan dossiers produceren en zinloze handelingen herhalen die een cliënt verpletteren onder het motto van bescherming. Beschermen is ook een vak. Zo preventief zijn we geworden dat we vragen (MH17) verbieden om slachtoffers te 'ontzien'. Na het creëren van een crisis rond iemand die een kwestie had, wordt een mentor of bewindvoerder aangereikt als adviseur. Die kan het traject inzetten van aftakeling in afzondering en je spullen herbestemmen. Dat is de meest winstgevende en minst bewerkelijke cliënt. Mocht het een kritische client betreffen dan is er tevens een extremistische complotdenkende fakkeldrager minder.

In een recent geval neemt de kantonrechter zelf het voortouw, niet de inrichting. Na een advies van GGD gebaseerd op vage en anonieme bron wordt een buitenbeentje, een tegenstander van overheidsbeleid (81) die weleens vergeetachtig is, thuis overvallen door politie en opgeborgen in een gesloten verpleeghuis. Zij verliest haar woning, en haar zoon staat op straat. Dan blijkt dat zij niet dement is en ze komt op een open afdeling. Maar een weg terug is er niet.

Dit speelde zich af in de Baarsjes Amsterdam West. Robbert (41) en zijn moeder Flora (81) zijn als familie van een Knil soldaat vervreemd van een rechtmatig pensioen. Flora heeft daarover geklaagd in de publiciteit. Er is een onhandige geldlening en een akkefietje met de buren geweest. GGD volgt een gerucht. Flora krijgt een adviseur / bewindvoerder. Die overlegt met de buurtagent, GGD, politie en een instelling. Zonder nader overleg of hulp volgt een overweldigende inval thuis en nog voor het ontbijt is het kleine gezin ontbonden door opsluiten van Flora. Zoon Robbert is ex schoonmaker met een pgb. De adviseur ontneemt hem de woning en spullen zodat voor moeder een weg terug is afgesloten. Een advocaat laat hen in de steek, het juristen protocol verhindert vaak een effectieve rechtsgang. De adviseur (bewindvoerder onder een kantonrechter) spreekt verder met derden.

Er is sprake van stigmatiseren, intimidatie en machtsmisbruik - het hele repertoire; overweldiging, ontnemen van een burgerrecht (zelfbeschikking), wilsonbekwaam verklaren (een fout), dakloos maken, vernietigen van een privéleven, opsluiten en iemand doen aftakelen. Dit kan in principe iedereen gebeuren. Wij hebben het meegemaakt en slaagden erin de achterliggende diagnose na drie jaar te laten herzien. Dit treft vaak een alleenstaande. Zonder steun vanuit de samenleving is er voor hen geen weg terug. Waarom, hoe is dit mogelijk?

De overheid faalt op zes fronten:

GGD acteert op (onverdraagzaamheid) anonieme bronnen,

De Rechter volgt GGD, benoemt mentor,

Mentor / Bewindvoerder krijgt absolute macht,

Mentorbureau (Kantonrechter) dekt mentoren af,
Onafhankelijke klantendienst ontbreekt,

Toevoegingen-protocollen verhinderen een effectieve rechtsgang.

 

Note before starting: I do not know who this man is, but he speaks truth to evil so succinctly, so powerfully, it gives you goosebumps. If anybody can identify him, please leave a comment.

B-R-A-V-S-S-I-M-O!

Transcript

Everyone in the world knows that the Israelis do not follow any rules of war. And we all know that the United States doesn't follow any rules of war either. I don't think there's a torturer in the world who didn't learn it from you, who didn't learn it from the appropriately named 'School of the Americas'. Look that up, too, if you don't know.

America and its allies have a long and blood-soaked history. The United States and Europe have been like ships sailing on a sea of blood. The blood of Africa, the blood of Latin America, the blood of the Middle east and the blood of Asia. And you even had us in the bottom of that ship rowing like galley slaves. You are nothing but pirates. Like I said, nothing makes that clearer today than your behavior towards Gaza, your stance on Palestine.

I don't think that there's been a genocide that you didn't support. From Congo to California, from the Philippines to Palestine, you didn't even fight the Nazis to stop the Holocaust. That was just your retroactive rationale. It wasn't the millions of Jews. It was 2,000 marines at Pearl harbor that got you into the war. At Pearl Harbor, a military base on yet another territory colonized by the United States. And in response to that, you carpet bombed civilians in Germany. You murdered 80,000 innocent people in an instant in Hiroshima and another 40,000 at Nagasaki in an instant, all in so-called self-defense.

You make up the rules as you go. You always have. And then, even then, the rules that you make up on the fly, you still don't even follow those. That's because you're violent. You are violent, and you believe in violence. What was that that Netanyahu said? We're the People of The Light: bombing women and babies, hospitals, churches dropping white phosphorus on people to burn their skin off, blowing up entire city blocks of innocent civilians.

That's the People of The Light. You think that your violence is sacred. You think it's holy, sanctified atrocities. The more wanton, the more savage, the more beautiful and inspiring it is to you. Because you think that the more violent you are, and the more you're able to get away with that violence, the more it means that you're justified, the more it means that you are superior. And the superior always have the right to do whatever they want, don't they? No matter how sadistic it is. No matter how sadistic and how evil it is, if you can get away with it, if you can get away with being sadistic and evil, then you think it's proof of your superiority.

And anyone who opposes you or expects you to follow any kind of rules is committing the ultimate crime of questioning your superiority. You're the people of the light, after all. And anyone who expects you to act like a normal, decent, law-abiding human being, they must be people of the darkness. And when you say Israel has the right to defend itself, what you're really saying is they have the right to defend their supremacy, and no one has the right to challenge it. That's what you're really saying. Everyone in the world knows.

Source: https://rumble.com/v4b21m3-understanding-american-totalitarianism-and-hegemony-in-3-minutes.html